Afsluiter

Bij deze willen wij onze Blog afsluiten.
Onze 8 weken stage zitten er nu al op. Voor ons is het zeer snel gegaan.
We hopen dat jullie plezier hebben beleefd aan onze verhalen.
Wie nog meer van onze verhalen wil horen moet ons maar eens opzoeken als we terug in Belgie zijn.

We willen jullie bedanken voor de reacties op onze verhalen. Het was leuk om te zien dat ze gelezen werden.

Als laatste willen wij ook onze sponsors van op onze spaghettiavond nog eens bedanken.

Taxi 2000 Gent – Eeklo

Café De Ploeg Waarschoot

FAM Waarschoot

De Roo Johan –Timmerman- Eeklo

Iedereen die spaghetti kwam eten

Niet te vergeten de helpende handen.

Akselschool

Vandaag bracht ik samen met de anderen een bezoekje aan mijn oude stageschool: De Akselschool.

Het was leuk om nog eens terug te komen in de school. De kinderen juichten en waren zeer enthousiast. De kinderen zongen nog eens de liedjes die ik ze had aangeleerd en ik liet ze nog eens met het speelgoed spelen die ik gekocht had voor de school.
De juffen vertellen me dat ze er iedere week gebruik van maken en dat de kinderen het echt pezierig vinden. Ik merkte echt al aan sommige kinderen dat ze al dingen gingen maken, bouwen. Het deed me plezier om ze nog eens bezig te zien.

Het afscheid was wel leuk. De kinderen zwaaiden me allemaal uit en vertelden dat ze me zullen missen.
Ik zal ze ook missen, zo lieve ondeugende schatten.

Diefstal

Vrijdagavond 17.00 uur.

Na ons liefdadigheidswerk in het Binnenland. Werden we hartelijk verwelkomd in ons huis.

Ramen werden geforceerd, tralies werd doorgezaagd en koffers werden open gesneden.

Alles overhoop en veel tranen.

De dieven hadden een flinke buit:

Onze lap-tops met twee maand werk en foto's op.

gsm

parfum

badhanddoek

lenzen

allerlei kabels

rugzakken

horloge

lady shave

enz.

Wat een leuke en rustige avond zou worden werd een emotionele avond.

De politie heeft een onderzoek opgestart maar we verwachten er niet veel van. Het kan de hele straat geweest zijn.

Trip naar het binnenland

Op zondag 18 maart trokken we op stage naar het Binnenland met het CPI.

We verbleven op Pokigron en hadden elk een ander dorp waar we effectief stage mochten lopen. Sara moest iedere morgen een half uur varen met de korjaal om op school te geraken. Ze gaf les bij de 4 jarige kinderen.

Joke moest niet ver stappen want de school was net naast onze slaapplaats. Ook Joke stond bij de 4 jarigen.

Het was moeilijk voor ons om les te geven aan de 4 jarigen omdat de kinderen in het Binnenland Saramacaans praten. Dankzij onze mimiek, creativiteit en enthousiasme slaagden wij er in om onze kleuters te betrekken bij al onze activiteiten.

Op stagegebied konden we ons uit de slag trekken.

's avonds maakten we beter kennis met de kinderen van het dorp en de CPI studenten. Het was leuk om ook ervaringen op te doen in andere omstandigheden.

Het afscheidsfeest op de Akselschool

Vandaag is het 9 maart 2007.
Een heel speciale dag voor de Akselschool. Alleen weten ze het zelf nog niet.
Omdat het mijn laatste dag is zou ik een groot feest geven om alle kinderen en juffen te bedanken en hen eens even te verwennen. Ik had samen met de juffen afgesproken dat ik taart, snoepzakjes en soft zou meebrengen om te vieren.
Wat ze niet wisten was dat ik toch al ergens een glijbaan had gevonden. Hi hi.

Edmond kwam me dus ’s morgens halen met de pick-up van Ozon om al het speelgoed dat ik had gekocht in Kids zone (de winkel waar ik volgende week maar zou in kunnen) gekocht had naar school te brengen. De laadbak zat helemaal vol en we reden richting Slangenhoutstraat.

Eens aangekomen op de school stond er al snel héél veel volk rond de pick-up. Iedereen wou zien wat de Ozon wagen kwam doen en wat de blanke meid had meegebracht. Ik vroeg aan een paar kinderen van de lagere school om me even te helpen dragen.
Al snel stond al het speelgoed op het bureau van de hoofdkleuterleidster gestapeld.
Het was precies of Sinterklaas langs geweest was.

Ik had een stevig plastieken huisje met glijbaan gekocht. Een boerderij, een huis en een roller coaster waren ook leuk dus dat nam ik ook mee.
In de winkel waren er nog leuke extra’s dus ging ik even snuffelen. Ik nam nog extra figuurtjes mee, enkele boekjes en nog boerderijdieren.

Al het materiaal stond dus in het bureau. De juffen kwamen binnen en stonden verbaasd te kijken. “Heb jij dit gebracht?” Ik werd direct omhelst door de juffen. Ze bedankten me voor alles wat ik voor hen deed. Ze waren super gelukkig en konden niet wachten om alle uit dozen te pakken.

Ze gaven alles een plaats in het bureau van de hoofdkleuterleidster. De kinderen mochten allemaal even kort kennismaken met het speelgoed. De glijbaan was echt in trek. Iedereen wou ervan glijden. Ze kropen door de gaten, klommen langs de zijkanten, zochten duizenden mogelijkheden om bij de glijbaan te raken. Het deed me echt deugt om ze zo bezig te zien.

Ook het andere speelgoed werd bespeeld. Ze gingen met de auto’s, bussen, tractors rijden. De dieren werden vervoerd van de boerderij naar het huis en omgekeerd.
Ik zie dat de kinderen en de juffen er heel veel plezier zullen aan beleven.
Ik ben echt blij dat ik gewacht heb. In die winkel heb ik echt gevonden wat ik zocht: die glijbaan vooral.

Zo zie je maar: geduld is een schone deugd.

Ook het feest nadien was heel leuk. Alle kinderen konden genieten van een heerlijk stukje taart en een glaasje soft.
Het was een mooie afsluiter voor de 6 weken stage die ik hier gelopen heb.

(De foto' van het speelgoed kan ik nog niet plaatsen. Ik ben mijn fototoestel verloren. Volgende week ga ik nog eens terug naar de school om enkele foto's te trekken zodat jullie een beeld krijgen van wat ik gekocht heb met het geld.)

Boottochtje rond de plantages

Op zondag 4 maart hadden we een boottocht gepland rond de plantages op de Suriname rivier en de Commewijne rivier. Deze uitstap hadden we speciaal gepland voor Kim haar ouders als verwelkoming te Suriname.

Tijdens de tocht stopten we bij 5 dorpen. Alle 5 helemaal anders.
Het eerste dorp had 1 hele lange ‘straat’. Er konden enkel fietsen en bromfietsen op rijden. Iedereen woonde langs die straat. Ook de suikerrietplantages bevonden zich allemaal langs de weg. Onderweg kwamen we een man tegen die ons wat informatie verleende. Hij was trots om ons dingen te kunnen bij brengen. Hij nodigde ons ook uit om naar zijn huis te komen en naar zijn zelfgekweekte wurgslangen te komen kijken.

Na 2 uren stappen kwamen we terug aan bij de boot. We vaarden verder richting Frederiksdorp. Daar was niet zo veel te beleven. Het was eerder een privé terrein voor rijke Nederlanders dus daar werden we snel buiten gebonjourd.
Na een half uurtje waren we dus al terug bij de boot.

We vaarden verder naar het derde dorp. Daar maakten we een wandeling maar hielden we even stop aan een toilet. We mochten binnen bij een winkeltje om eens te plassen. Kim ging als eerste maar kwam al snel terug naar buiten.
Probleem: er was al een bewoner op het toilet: een slang!
Toevallig was het ook de eerste keer dat deze mensen een slang in huis hadden.
Kent de Surinamer de betekenis van toevallig niet? Of trekken wij die dieren gewoon aan?
De slang wou het huisje niet direct verlaten dus gingen wij verder naar een ander toilet?
Verder was het wel een mooie wandeling door dit dorp.

Het vierde dorp: Mariënburg zullen we nooit vergeten.
Toen we uit de boot stapten was er helemaal niks te zien, enkel de grote baan. We stapten wat verder. Opeens stopte er een busje bij ons. Daar sprongen een aantal felgekleurde Hindoestanen uit. “Prettige Holi Paghwa” riepen ze en gooiden ook felgekleurd poeder over ons heen. Best wel grappig. Ze sprongen snel terug in de bus en reden verder.
Ook wij gingen verder. Daar zagen we al een andere groep op ons afkomen. We hoorden ook vrolijke muziek klinken. Eenmaal de groep bij ons was werden we opnieuw gedoopt. Deze keer ging men er niet zo snel over.
We hadden alle kleuren van de regenboog en kregen er een ‘aangenaam’ geurtje bij. Na een fotosessie trokken we terug naar de boot. Daar stond de bootjesman al lachend te wachten. “Ha ha, Holi Paghwa”.
Holi Paghwa is het Hindoestaanse nieuwjaarsfeest en dat wordt uitbundig gevierd rond deze periode.

Kleurrijk vaarden we verder naar ons laatste dorp. Nieuw Amsterdam. Daar zagen we enkele restanten uit den tijd van den oorlog.
Daar dronken we van verse kokosnoten. Heerlijk!!

Een weekendje naar Brownsberg en Tonkaeiland

Vrijdag vertrokken we om half twee richting Brownsberg. Daar zou Errol (de gids) ons staan opwachten. Maar vooraleer we daar aankwamen kruisten we zijn bus met Duitse studentes. Dus hij nam ons mee naar het stuwmeer. Daar zagen we een heel groot meer met bomen boven water. Die bomen zaten wel 40 meter onder water. Onder het stuwmeer liggen er 30 dorpen.
Na dit even te bezichtigen trokken we naar Brownsberg. Via smalle wegjes kwamen we na 3 uur rijden aan op Brownsberg. Daar hadden we een heel mooi uitzicht over het stuwmeer. In de verte zagen we ook Tonkaeiland. Daar zouden we zaterdag naar stappen.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden gingen we de omgeving verkennen. We liepen door het tropisch regenwoud. De apen baanden zich een weg door de bomen, boven ons hoofd. Het was echt tof om dit eens te zien. We zagen ook allerlei planten en bloemen.
Na deze wandeling gingen we eten. We aten herhi: zoute vis met verschillende aardvruchten. Het was heel lekker.
Na het eten begon Errol spontaan te zingen. Wij leerden wat liederen van hen en zij van ons. Het was best wel grappig om samen eens te zingen. Omdat het buiten wat kouder werd, trokken we naar de bar. Daar speelden we een spelletje ‘sjoelbakken’. We hebben wat afgelachen.
Moe trokken we om twaalf uur naar ons bedje.

Om zes uur ging onze wekker al. Het eerste wat Errol zei als hij in onze kamer kwam, was: ‘De bosbeheerder heeft gebeld en hij gaat jullie uit het park zetten omdat jullie meer lawaai maken dan de brulapen’. Wij lawaai maken? Nooit.
Om kwart na zes stapten we de berg op. Na een twintigtal minuutjes stappen waren we op een open vlakte. Van daar zouden we de zonsopgang zien. Er was maar één probleem, er ging wat bewolking. Daar ging onze prachtige zonsopgang, na een kwartiertje kijken zagen we de zon toch. Het was wel mooi om dit eens te zien. Met het gebrul van de brulapen op de achtergrond trokken we terug naar ons hutje om te ontbijten.

Na het ontbijt wandelden we naar de Leoval. Daar gingen wij onder de waterval staan. Zalig! Maar nadat we even konden genieten moesten we terug (bergop) naar onze verblijfplaats. Rond twaalf uur kwamen we daar aan. Na even te chillen gingen we gepakt en gezakt op tocht naar Tongaeiland.

Het werd een mooie tocht door het Tropisch Regenwoud. Na twee uur stappen konden we ons even verfrissen in de Witikreek. De twee gidsen waren aan het beven van de kou maar wij zwemden erop los.
Na het zwemmen moesten we nog 1u30 min stappen. Toen kwamen we aan onze boot. Het was een zalige boottocht. We hadden een heel prachtig uitzicht en de zon blonk op het water. Te mooi om te beschreven.

Na een twintigtal minuutjes varen kwamen we aan Tonkaeiland. Daar namen we intrek in onze hut dicht bij het water. Wij kozen voor de bedden die uitkeken op het Brokopondo stuwmeer. Vanuit onze bedden zouden we de ochtend nadien de zonsopgang perfect zien.

’s Avonds deden we niet echt veel. Nadat de lichten uitgevallen waren trokken de meesten naar hun bed. Behalve wij en de twee gidsen.
Nadat John (de kok) wat rum op had begon hij moppen te vertellen. En daarvan hebben onze medebewoners mogen meegenieten. Ze lagen dan wel al in hun bed maar als ze konden slapen is een andere vragen. Wij kwamen allesinds niet meer bij van het lachen.
Om één uur hadden we dan ook besloten om in ons bed te kruipen.

Om zes uur ging opnieuw de wekker. Hetzelfde probleem als gisteren: bewolking. Dus gingen we terug slapen. Om negen uur moesten we dan toch opstaan. Na het ontbijt verkenden we het eiland en leerden we nog wat nieuwe planten en dieren kennen.
Na onze wandeling mochten we nog even zwemmen in het warme Brokopondomeer tussen de piranha’s. Na een uurtje zwemmen kregen we koude frietjes met worst.
Daarna was het al weer tijd om naar huis te vertrekken.

Na een 2 uur durende busreis waren we terug in de Hoogestraat.

Het was een heel gezellig weekend.

Afscheid van de Peerkeschool

Vrijdag was het zover. Jammer genoeg mijn laatste stagedag op de Peerkeschool. ’s Ochtends vertrok ik met zware zakken naar school. Daarin zat drinken, taart, een cadeautje voor de mentor…

Eénmaal op school aangekomen begon het te regenen. Ik dacht: ‘Het is geen waar hé.’ Want ik ging met de kinderen naar de Palmentuin gaan. Gelukkig klaarde het vlug op en kon ik naar de ochtendzege naar de Palmentuin stappen.

Na een half uurtje stappen kwamen we aan. De kls mochten op de speeltuin spelen. Ondertussen sminckte ik hen. De kls, juf Jacqueline en ik hebben echt genoten. Dit was een hele leuke afsluiter.
Na 1 uurtje te spelen wandelden we terug naar school. Daar stond er de kls nog een verrassing te wachten. Ik had nog een taart gekocht waar ze allemaal een stukje van kregen. Ze vonden het heel lekker.
Nadat de kls gegeten hadden gaf ik mijn mentor haar geschenkje. Ze kreeg een boek waarin er allerlei activiteitjes stonden om muziekinstrumentjes te maken. Dit vond ze heel leuk. Ze zei me dat ze bij het doorbladeren van het boek al enkele leuke ideetjes op deed. Ik hoop dat ze gebruik gaat maken van dit boek maar ik ben bijna zeker van wel!

Toen ik van mijn kleuters afscheid aan het nemen was, kwamen alle leerkrachten en de directie in mijn klas. De hoofdkleuterleidster onderbrak mijn afscheid en deed een hele speech. Die ging over dat ze mijn manier van werken leuk vinden, dat ze merken dat de kleuters mij graag zien en dat zij mij ook graag zien, dat ze het jammer vinden dat ik nu al afscheid moet nemen, dat ze mij nooit gaan vergeten… Opeens haalde ze een cadeautje te voorschijn. Dat had ik niet verwacht en dat moest zeker ook niet. In het pakje zat een houten Surinaamse klok. Heel leuk.

Nadat ik mijn cadeautje gekregen had, had ik voor de school ook nog een pakje. Ik heb hen een bedrag geschonken die ze kunnen gebruiken voor hun schilderwerk. Hier waren ze uiteraard ook heel blij mee.
Na het uitdelen van de cadeautjes ging ik verder met het afscheid nemen van mijn klas. De kleuters kwamen me om de beurt een brassa (= knuffel) geven. Ik vond dit persoonlijk wel een moeilijk moment. Deze kinderen zijn in goede handen maar toch is het moeilijk om ze nu al los te laten.

Na de kinderen was het moment gekomen om afscheid te nemen van mijn mentor. Zij had het heel lastig. Maar we hebben geluk, over twee weken ga ik nog eens terug om ze voor te stellen aan mijn mama en co. Dan zal het afscheid nog zwaarder zijn maar we kunnen er wel tegen J.

Deze week moeten we lesgeven in het buitengewoon onderwijs. Bij kinderen met leerproblemen. Volgende week moeten we lesgeven in het binnenland.
Het worden nog twee zware maar ervaringsvolle weken.

Groetjes

Sara

Op daguitstap met de Peerkeschool.

Op zaterdag 3 maart gingen we met de leerkrachten naar republiek. Het werd echt een zalig dagje niks doen. We kwamen daar aan rond twintig na acht. Ja, ik was al om half zeven moeten opstaan en de avond daarvoor hadden we een verjaardagsfeest gehad maar ja.
We kwamen aan op een privéstrand met twee hutjes en een kreekje. Het zag er prachtig uit. Eerst hielp ik met koken. Zoals altijd hadden ze enorm veel eten mee. Ik leerde een speciale Surinaamse soep maken. Ikzelf vond ze niet zo lekker maar de leerkrachten aten erop los. Hihi.
Na wat gekookt te hebben ging ik samen met de Nederlandse studentes in de zon liggen. Wat een zalig weertje! Alle leerkrachten lachten met ons. Zij haten in de zon zitten en wij zoeken het gewoon op. Na een uurtje relaxen was het etenstijd. Wat een buffet hadden we daar klaarstaan. Zo leerde ik ook enkele Surinaamse gerechten kennen. Het één was al lekkerder dan het ander.
Na het eten waren alle leerkrachten wat moe geworden dus gingen ze wat rusten in de hangmat of op hun veldbed. Wij gingen uiteraard terug zonnen J.

Na het rusten stelde juf Jacqueline voor om een spelletje tussen 4 vuren te spelen. Wat zijn die leerkrachten grappig als ze moeten sporten. Ze sprongen en vielen erop los. We hebben heel wat gelachen. Zelf mijn directrice (nu al bijna 60 jaar) sprong er vrolijk op los. Het was heel leuk om met hen eens een gekend spel te spelen.

Nadat we wat gesport hadden gingen we ons wat verfrissen in de kreek. Toen ik er uitkwam zag ik helemaal bruin van het water. Niets ergs aan de hand want we konden ons douchen. Wij met de vier leerkrachten in de douchekabine. Daar zaten er ook twee kikkers. Niet normaal hoe luid die leerkrachten kunnen gillen. Ik dacht dat zij die dieren al gewoon waren maar niet dus. Hihi…

Het was een heel gezellige dag. Om zeven uur was ik moe maar tevreden thuis. Dan moest ik me nog klaarmaken om naar de barbecue te gaan van andere Belgische studentes. Daar werd het nog een leuk feestje. Na de barbecue was er nog een karaoke. Zo een Surinaamse karaoke is best wel grappig. Na elk liedje begon de ‘dj’ zelf een liedje te zingen. Echt grappig!

Een filmpje

Tijdens ons weekend naar Danta Bai draaiden we een kort filmpje terwijl we aan de rivier zaten. Dankzij Frederic zijn collega kunnen we het met jullie delen. Waarbij dank aan Dirk.

Het zijn spelende kinderen in het water.
Echt zot om te zien hoe ze van steen naar steen springen.
Angst kennen ze niet.
Wij gingen heel voorzichtig door het water en tastten alles heel voorzichtig af met onze waterslippers. Dan nog vielen we.

Je moet maar eens een kijkje nemen:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docId=-986225606691919021&hl=nl

Nieuw speelmateriaal voor de Peerkeschool!!!

Joke en ik waren al een tijdje aan het denken wat we met onze centjes (die we verdiend hebben op de spaghetti-avond) zouden doen. Ik besloot om een speelkoffer aan te leggen voor tijdens het vrij spel.

Dinsdag ging ik op jacht. Ik kocht vijf fietsen. Waarvan 2 voor de 4-jarige kleuters en 3 voor de 5-jarige kleuters.
De directrice, de kleuterleidsters en de kleuters waren heel enthousiast bij het zien van deze fietsjes. De directrice vertelde me zelf dat zij nu de enige school in de buurt zijn met fietsjes. Toch raar om dit te horen. In België hebben alle scholen fietsjes. In Suriname kunnen ze er alleen maar van dromen. Of hopen dat er een Belgische stagiaire op stage komt J.
De directrice verzekerde mij dat de inschrijving op hun school nu nog meer zouden stijgen. Elke ouder wil zijn kind naar een school sturen waar fietsjes zijn. Hun dankbaarheid was groot.
Ook de kleuters genoten met volle teugen. Ze fietsten erop los.

Ik kocht niet alleen fietsjes maar ook 8 ballen, 5 kangeroo ballen en springtouwen.
De hele school heeft woensdag met volle teugen genoten. Het is leuk om de kinderen en de kleuterleidsters zo te zien genieten. Voor ons zijn deze materialen een gewone zaak, voor hen is het een schatkist.

Bij deze wil ik alle personen die ervoor gezorgd hebben dat ik dit kon schenken nog eens bedanken.
Met het overige geld ga ik geen materialen komen maar schenk ik zo aan de school. De directrice zou de school graag schilderen en daarom vind ik het een goed idee om hen hier financieel een handje bij te helpen.

Pret in het zand

Nog twee weken stage in de Akselschool.
Hoogtijd om nog eens iets te kopen voor de school. Ik heb al gevraagd aan Dennis, de huisbaas, waar ik speeltuingerei kan kopen. Hij is op zoek gegaan en heeft rond gebeld maar heeft niks gevonden.

Dennis zou Dennis niet zijn mocht hij geen kennis hebben die me zou kunnen helpen. ‘Kids zone’ is een winkel waar ze geïmporteerd speelgoed hebben. Daar zou ik het zeker moeten vinden.
Maandag gingen ik en Sara vol goede moed naar die winkel. Toen we aankwamen zagen we dat hij gesloten was. Het viel ons op dat hij precies al een heel tijdje gesloten was. Al zijn materiaal in de etalage was helemaal verschenen en de poppen die er lagen ontbraken benen en armen.

Ik had zo mijn hoop op die winkel gezet omdat ik nergens anders terecht konden.
Dennis probeerde de man te bereiken. Na twee dagen blijkt dat die man samen met zijn vrouw op vakantie is in Nederland en dat er niemand in die winkel kan.

Binnen 10 dagen komt hij terug naar Suriname en dan mag ik in die winkel rondneuzen.
Het enige probleem is dat ik dan geen stage meer heb in de Akselschool. Het is veel leuker om iets te schenken als ik er zelf ook nog ben. Dan kan ik zien en meegenieten hoe ze met het gekregen materiaal omgaan.

Momenteel sta ik dus even voor een dilemma: kies ik voor ander materiaal en geef ik het deze week nog of wacht ik tot ik in de winkel kan om dan misschien een glijbaan en/of een klimrek te kunnen kopen maar dan krijgen ze het pas binnen twee weken.

Om de kinderen en de juffen toch al te kunnen plezieren kocht ik al zandspeelgoed. De ‘speelplaats’ bestaat uit zand dus dat mag hier niet ontbreken vind ik.
De hoofdkleuterleidster was razend enthousiast en bedankte me voor alles wat ik voor hen deed.
De kinderen waren ook heel enthousiast toen ze met het materiaal mochten spelen. Hun kleine kinderhandjes waren veel te klein om al alle spullen tegelijk te dragen. 3 schepjes, twee zeven en een vormpje in de handen 2 ballonnen in de mond en nog vinden dat ze niet genoeg hebben. Het was ieder voor zich in het begin.

Al snel begonnen ze het materiaal te delen en hielpen de jongens de ‘zware’ emmers zand te dragen voor de meisjes. Hierbij lieten ze natuurlijk hun eigen spullen niet los.

Alle kinderen waren zeer betrokken en gingen stilaan samenwerken. Ze vulden samen emmers en vormpjes. Ze hielpen elkaar bij het zeven van het zand. ….
Hier zullen ze nog heel veel plezier aan beleven.
Op het einde van de dag was ik zeer tevreden met mijn nieuwe aankoop.

De weldoenders

Onze goede daad in de straat.

Enkele belevenissen

Maandagmorgen 05.55 tijd om op te staan.
Sara stond onder de douche toen Joke een schreeuw liet: “Ach een kakkerlak” snel de insectenkiller bij de hand genomen en spuiten maar. De kakkerlak kon geen kant meer uit. 5 minuten later ging Sara in haar kamer en kregen we het zelfde tafereel: “Ach een kakkerlak” Gelukkig was de insectenkiller al opgewarmd en was die kakkerlak ook snel ten dode opgeschreven.
Maandagmorgen was dus een gezellige morgen.

De avond was niet veel beter. We zaten gezellig voor te bereiden in de zetel toen er een muis onder mijn benen liep richting mijn rugzak.
We sprongen alle 4 recht in de zetel en belden Dennis. Hij kwam het even checken maar vond natuurlijk geen muis. Die was al lang weg.
Waarschijnlijk ook gewoon een bezoeker van de buren zeker!?

Dinsdagmorgen 06.55 uur.
Kim heeft zich rot geschrokken deze morgen. Er zat een reuze gekko in haar kleedkamer.
We hebben wel kleine gekko’s in ons huis zitten waar we nu al aan gewend zijn.
Vooral op Sara haar kamer is er een vaste bewoner. Deze dieren dienen om de muggen op te eten dus op zich niet erg. Maar die in Kim haar kleerkast was wel 4 keer zo groot. Even hard schrikken dus.

Dinsdagavond 18.00 uur.
De kinderen uit de straat komen aan ons hekken staan en vragen of ze met de fietsen van Sara mochten rijden. Die splinternieuwe fietsen moesten blijven staan maar we konden de kinderen wel met iets anders plezieren. Joke en Sara waren de weldoeners van de straat.
Een fles ijskoude limonade. De kinderen waren heel tevreden en genoten van de koude limonade.

Woensdagavond 20.00 uur.
Dennis kwam de huur innen. Hij gaf ons ook een les over het leven.
Hij is een echte weldoener en leeft super gezond. Hij leerde ons een yoga techniek om volledig tot rust te komen: 4 tellen inademen, 4 tellen inhouden en 4 tellen uitademen. “Heerlijk, nu kan ik er weer volledig tegenaan” zei hij.
Hij mocht direct zijn nieuwe energie gebruiken om achter de muis te hollen.
Marieke schreeuwde het ui: ‘E, een muis, een muis’.
Gelukkig stonden onze vallen al verspreid en liep het kleine muisje er op. We konden gerust in ons bed want de muis van gisteren was gevat.

Donderdagmorgen 06.40 uur.
“Piep, piep, piep, ….”
Sara dacht dat ik al iets aan het doen was op mijn kamer.
Toen ik naar buiten kwam hoorde ik het ook en keek richting ons was rek. “’t is geen waar hé, weer een muis”.
Zo vroeg op de ochtend moesten Sara en ik een muis trotseren. Gelukkig kleefde ze vast op de val en moesten we zelf niets doen. Het arme diertje leefde nog maar zelf durfden we er niet aankomen. We plaatsten er een bekken op en gingen ontbijten.
Heel gezellig met al dat gepiep op de achtergrond.
Vanavond moet Dennis langskomen om die muis te verwijderen.


Vrijdag, we zijn benieuwd met wat voor een dier we nu kennis mogen maken. Het is hier een echte beestenboel.
We houden jullie op de hoogte.